Summer bir gün Los Angeles'ta bir restorandayken orada çalışan görevlinin içerideki küçücük bir odada kestirdiğini gördü. Karşısında birden Donna Summer'ı görünce şaşkına dönen kadın, burada yaşadığını kimselere söylememesi için Summer'a söz verdirdi. Geçimini sağlayabilmek için iki işte birden çalışıyordu ve iki mesai arasında da buraya gelip bir sonraki mesaisine kadar dinleniyordu. Kadının bu durumundan çok etkilenen Summers, eve gittiğinde şarkıyı yazması sadece yirmi dakikasını aldı.

Bir kasım ayında grubun solisti Mark Knopfler ve eşi, beyaz eşya mağazasını dolaşırken girdikleri bölümdeki tüm televizyonlar MTV'ye ayarlıydı ve televizyondaki adam sahnede nasıl havadan para kazandıklarını anlatıyordu. Bu esnada teslimat görevlilerinin bunun adil olmadığını vurgulayarak işlerinden yakınmalarına şahit olan Knopfler, hemen oracıkta şarkıyı yazdı ve hatta sözlerin birçoğu teslimatçıların oradaki yakınmalarından oluşuyor.

Şarkı, Jon Bon Jovi'nin anlattıklarına göre, Ohio kentindeki bir posta şirketinin ne olduğu anlaşılamadan bir anda kapatılmasının üzerine yazıldı. Şarkının sözleri o kadar beğenilmiş olacak ki Obama'nın danışmanlarından David Axelrod şarkı sözlerinin bir kopyasını herkese ilham olması için Beyaz Saray'ın duvarına astı.

Grubun vokalisti Tim McIrath'a bu şarkı sorulduğunda şöyle yanıtlıyor; “Bu hızlı, rekabetçi ve acımasız düzende sabah dokuz akşam beş çalışan insanların artık bu düzenin bir parçası olmamaları gerektiğini düşünüyoruz. Bu şarkı aracılığıyla zaten bildikleri bir şeyi onlara hatırlatıyoruz çünkü biliyoruz ki buna ihtiyaçları var.”

The Clash bu şarkıda açıkça işsizleri şeytanlaştırma kültürünü eleştiriyor ve düşük seviyeli bir işe girmenin işsiz olmaktan çok daha iyi olduğunu savunuyor. Şarkının bir diğer değindiği konu ise kötü işlerde sıkışıp kalan insanların mutsuzluğu ile ilgili. Joe Strummer ve Mick Jones bu düşüncelerini sadece yarım saat gibi kısa bir sürede notalara dökerek şarkıyı yazdılar.

“En köhne işin bile bir iyi tarafı vardır; istifa edebilirsin.” Cooke, bu sözün tek istisnası olarak gösterdiği, devletin mahkumları yol yapımında çalıştırarak işledikleri suçlarının cezasını ödemeye zorlamasından yola çıkarak yazdı. Bütün gün boyunca onlar hariç birçok kişi için özgürlüğü ifade eden otoyollarda ara vermeksizin çalıştırılıyorlardı.

Şarkının yayınlanmasının ardından insanlar, Lennon’ın orta sınıf bir aileden gelmesine rağmen kendini "işçi sınıfının kahramanı” olarak göstermesinden hoşlanmadı. Lennon tepkilere şöyle cevap verdi: “Hiç kimsenin hak etmediği 'işçi sınıfı kahramanı' sıfatını kendim için kullanmadım. Şarkıda asıl eleştirilen şeyi fark ettiğinizde bu kavgada kimin arkasında durduğumu anlayacaksınız. Umuyorum ki işçiler için devrim niteliği taşır. Bu, devrimsel bir şarkı değil, devrimle ilgili bir şarkı."

The Rolling Stones, şarkının ismini işçi sınıfından ilham alarak "Salt Of The Earth" koydu. Onları güvenilmesi gereken dürüst kişiler olarak tanımlayan ekip, bir bakıma bu şarkıyı onlara atfediyor. Mick Jagger, şarkı hakkındaki düşüncelerini bir röportajında şöyle aktardı: ”Bu insanların hiçbir zaman gücü yoktu ve asla olmayacak. Aslında bütün kinimiz bu çürümüş düzene ve o düzenin başındakilere.”

Bruce Springsteen bu şarkıyı işçi babasından ilham alarak yazdı. Springsteen, her ne kadar babasıyla iyi anlaşamasa da, her zaman yaptığı işe saygı duyup takdir ettiğini belirtiyor. Küçükken işe gider gibi yapıp babasının işçi tulumunu giydiğini de söyleyen Springsteen, zor şartlar altında çalışarak ailesini geçindirmeye çalışan babasına büyük bir minnet duyduğunu bir dergiye verdiği röportajında dile getiriyor.