Şatafatsız bir ton, yavaş tempo, gitar ve piyanonun eşlik ettiği uzun pasajlar, şairane şarkı sözleri ve romantik bir melodram… Bir Lana Del Rey albümünün malzemeleri işte bunlar. Del Rey son albümünde de aynı tarife sadık kaldı.

9 yıl, 7 albüm. Etkileyici bir istikrarla yükselen Del Rey’in başarılarını konuşmaya zaten gerek yok. Neredeyse her güne yeni bir projesiyle uyandığımız sanatçı, büyük çapta etki yaratmış 2019 çıkışlı Norman Fucking Norwell!’in henüz ilk günlerinde Chemtrails Over The Country Club’dan (o zamanlar adı White Hot Forever’dı) bahsetmeye başladı. Hatta taze bir haber de verelim, 19 Mart’ta son çalışmasını yayınlayan şarkıcı şimdiden bir sonraki albümü Rock Candy Sweet’ten söz ediyor. Ama biz şimdilik son albümünde kalalım.

Chemtrails Over The Country Club’ın teması şöhret. Şarkıcı, sık sık yıldız olmadan önceki günlerini yad ediyor. Ününü sorgularken değişim ve istikrar, aşk ve yalnızlık gibi kelimelerin arasında kararsızlığa düşüyor.

Dünya çapında ünlü olmuş isimlerin en çok tekrar ettiği şey, onların da normal bir insan olduğudur. Del Rey de arkadaşlarıyla eğlenen, kardeşleriyle vakit geçiren herhangi bir insan olduğunu söylüyor. Chemtrails Over The Country Club’ın da tamamen ailesini ve arkadaşlarını anlattığını belirtiyor. Zaten kapak fotoğrafından tam olarak bunu anlıyoruz; kız kardeşleri ve arkadaşlarıyla dolu musmutlu bir çerçeveden gülümsüyor.

Buraya kadar geldik, albüme adını veren "Chemtrails"in ne olduğunu da açıklayalım: Bu isim, uçakların oldukça tehlikeli gazlar saldığını savunan bir komplo teorisinden geliyor. “İsmi Chemtrails, çünkü ailemi, arkadaşlarımı ve normal olma arzumu anlatıyor.” diyor Lana Del Rey. Albüme adını veren şarkıda da ünlü olmadan önceki banliyö hayatından bahsediyor. En basit aktiviteleri ve ev işlerinin bile büyüleyici duyulmasını sağlıyor bu şarkıda: Washing my hair, doing the laundry/ Late night TV, I want you only.

İlk şarkı White Dress’te 19 yaşındayken garson olarak çalıştığı günleri ve o zamanlarda kurduğu hayalleri hatırlıyor. İnce bir sopranoda şarkısını söylerken sesinin sınırlarında dolaşıyor.

Minor tondaki Yosemite, albümün en farklı ve ustalıkla işlenmiş şarkılarından biri. Aynı zamanda 2017 çıkışlı Lust For Life'tan son anda çıkarılan bu şarkı, Lana Del Rey’e göre önceki işinde yer alan “The Next Best American Record” isimli şarkıyla bir yin yang uyumu içinde. Wild at Heart’ta bir Prenses Diana referansı duyuyoruz:

The cameras have flashes, they cause the car crashes
But I'm not a star

Trip-hoptan folka ilerleyen Dark But Just A Game’de şarkıcı deliliğe sürüklenmemek için ünlü olmayı istemediğini söylüyor. Albüme duyana kadar ihtiyaç duyduğumuzu bilmediğimiz bir iş birliğiyle son veriyor Del Rey. Zella Day ve Weyes Blood ile Joni Mitchell’in bir klasiğini, For Free'yi yorumluyor.

Chemtrails Over The Club, dinlerken şarkıcının günlüğünün sayfalarında bir gezintiye çıkmış gibi hissettiren, sıcacık bir albüm. Büyük riskler almadan çizgisinde devam eden Del Rey'in kendisini bu konuda eleştirenlere cevabı ise çok açık: “Değişmemek için elimden geleni yapacağım çünkü olduğum kişiyi seviyorum.”