Billie Eilish’in muazzam başarısının yarısı olan FINNEAS, ikinci albümünde söz yazma gücünü bir kez daha kanıtlarken sadece kendi için bir albüm yapmış olmanın zevkini yaşıyor.

Kabul edelim. Çoğumuz FINNEAS’ı Billie Eilish’ten önce tanımıyorduk. Fakat o kız kardeşinden önce de müzisyendi. Kendine ait küçük çapta bir müzik grubu ve 2010’ların ortalarında yayınlanmış birkaç şarkısı vardı. Hatta Billie Eilish’in ilk hitlerinden Ocean Eyes, aslında FINNEAS’ın grubu için yazılmıştı. When We All Fall Asleep, Where Do We Go?’nun başarısından sonra ise FINNEAS, önemli bir payı kendisine ait olan kitleyi bulunca, yeteneklerini daha geniş bir sahnede paylaşmaktan çekinmedi ve 9 şarkılık minik bir çıkış albümü yayınladı.

İkinci albümünde ise FINNEAS, müzikseverlerin beklentisini umursamadan, sadece kendini tatmin etme amaçlı bir çalışmayı ortaya çıkardığını söylüyor. "Bir yapımcı ve iş birlikçi olarak Optimist, beni bir sanatçı olarak tasvir ediyor." diyor genç yıldız. Optimist, müzisyenin içe dönük, şeffaf ve olabildiğince kendisini anlatmaya çalıştığı bir albüm. Eilish’in işlerinde kullandığı numaralara başvurmaksızın, albümün müzikalitesini kız kardeşinin çizgisinden apayrı bir boyuta taşıyor.

A Concert Six Months From Now oldukça sürükleyici, pandemide uzak kaldığımız canlı müziğe hasretimizi vurgulayan akustik bir skeç gibi başlıyor. Sürmeyen bir ilişkiye pandemi boyutunda bir iyimserlikle yaklaşıyor FINNEAS. Komik olan ise şarkıyı 2017’de yazmış olması. O yıl altı ay sonraki The Fleet Foxes konserine kız arkadaşıyla konsere bilet alan müzisyen, elbette fazla erken ve "iyimser" davrandığını sonradan anlamış.

Gelelim The Kids Are All Dying’e. Müzikalite olarak oldukça Elton John’ı andıran bir hiciv bu şarkı. Şarkıcı iklimden, siyasetten, kapitalizmden, şiddetten, sahte haberlerden, sosyal medyanın aktivizminden bahsediyor. Dinlerken FINNEAS’ın dünyadaki gelişmeleri takip ettiği için bir alkış beklediği hissiyatına kapılmıyor değiliz. Fakat sert eleştirilerinin hakkını vermek gerek.

Happy Now ve The 90’s şöhretin zorluğundan bahseden iki şarkı. The 90’s internetin olmadığı 90'lara nostalji dolu bir dönüş sağlayan bir elektro pop şarkısı. Happy Now ise R&B tonlarla başarılı olup mutsuz kalmaktan söz açıyor. Pop esintileri, altta yatan akustik tınılar ve The 90’s’in sonundaki gibi prodüksiyon riskleri albümün müzikalitesini anlamamıza yetiyor.

Zamansız pop yazarlığı da deneysel bölümler de var Optimist’te. Zengin ve kalplerimizi ısıtan melodiler müzisyenin bu iki alanda da başarısını kanıtlıyor. Love is Pain gibi piyano ağırlıklı duygusal şarkılar, sonbaharda pencereden yağan yağmura bakarken köküne kadar hissettiğiniz melankoliyi alevlendiriyor. Burada biraz Sam Smith esintileri hissediyoruz. Fakat kalp atışı ritmindeki Hurt Locker ve Medieval gibi FINNEAS kokan özgün şarkılar bu esintileri unutturuyor.

Tamamiyle enstrümantal bir piyano eseri Peached Etude odağı bozsa da finalde beklentimizi karşılayan bir FINNEAS albümü buluyoruz. Şarkıcı, pop ve indie müzik arasında hem başarılı bir prodüksiyon hem de vurucu şarkı sözleriyle rahatça geçiş yapıyor. FINNEAS, oldukça dolu sicilinin hakkını ikinci albümüyle veriyor.