Mavi her zaman Lana Del Rey’in rengiydi. Müzisyenin 8. albümünde de Video Games’ten beri iliklerimize kadar hissettiğimiz melankoliyi soluyoruz. Del Rey’in belki de şu ana kadarki en iyi vokal performansını dinlerken, sanatçının kariyeri boyunca aldığı eleştirilere bir cevap alıyoruz.

Her şeyden önce bu yılki ikinci albümünü yayınlayan Del Rey’e helal olsun. Geçtiğimiz on yıla damgasını vuran Born To Die’dan sonra müzisyen, seri ve istikrarlı çalışmalarını sürdürdü. Bu istikrarını, özellikle bu yıl yedi ay içinde yayınladığı diğer çalışmasının - Chemtrails Over The Counrty Club - aldığı eleştirilere rağmen devam ettirdi. Bazı tatsız suçlamalarla karşı karşıya kalan 36 yaşındaki sanatçı Rock Candy Sweet adlı yeni albümünde savunduğu fikirleri anlatmaya devam edeceğini duyurmuş, kısa süre önce de sosyal medyasını kapatarak sessizliğe gömülmüştü.

Rock Candy Sweet, Blue Banisters olarak ismini değiştirmiş olabilir. Çünkü yeni albümünde müzisyen hem kariyeri hem de son 6 ay boyunca aldığı eleştirilere bir cevap veriyor. Black Bathing Suit’te bunu derhal fark ediyoruz. Hayatının karmaşasını ve “kötü” bir kız olduğunu anlatıyor Del Rey. Yalnızlık ve can sıkıntısından bıktığını, pandemiye gönderme yapan sözlerle söylüyor. Olumsuz basın ilgisinden, kız kardeşi ve annesiyle olan ilişkilerinden söz açıyor. Yani bu şarkı sanatçının kendisini özetleyen bir “Lana 101” oluyor:

Grenadine quarantine, I like you a lot…And if this is the end, I want a boyfriend

Sürpriz bir tekli olarak gelip açılışı üstlenen Text Book, müzisyenin bir erkeğe babasına benzediği için duyduğu ilgiyi anlatıyor. Şarkıdaki koro tempo tutmaktan ruhani bir yere geçiş yapmadan önce arada yumuşak bir bateri duyuyoruz. Bu şekilde albümün en iyilerinin önceden yayınlanan teklileri olduğundan emin oluyoruz. Del Rey’in dinleyicilerine “Video Games’i dinlediğiniz gibi dinleyin.” sözüyle paylaştığı Arcadia da yayınlanır yayınlanmaz müzisyenin şarkı kataloğunda kendine yer buluyor.

15 şarkılık Blue Banisters, piyano, akustik gitar ve sakin bas hatlarına yaslanmışken perküsyon eksiğini de beraberinde getiriyor. Ancak müzisyenin şarkı yazarlığı kendinden daha emin, sesi ise olağanüstü. Zengin ve çarpıcı vokali dinleyene güçlü bir melodi duygusu aşılıyor. Önceki işlerindeki nostaljik hava yerini günümüz koşullarına bırakıyor. Hatta Lana Del Rey yanı başınızda şarkı söylüyor hissine kapılıyorsunuz.

Blue Banisters, bunca yıl sonra Del Rey’in ustalaştığı stilleri de kapsıyor. Miles Kane’in sesini duyduğumuz Dealer Ultraviolence’den kalma bir psikedelik rock özlemi. “Ya biri Picasso’dan bu kadar üzgün olmamasını isteseydi?” dediği Beautiful ise melankolisini ilk günkü gibi kucakladığının habercisi.

Kapanış, albümün en önemli şarkılarından biriyle oluyor: Sweet Carolina. Müzisyenin babası ve kız kardeşi de bu şarkının söz yazarları arasında. Şiir gibi sözlerle ve hassas bir vokal performansıyla başlıyor şarkı. Sözleri ise gülmeden edemeyeceğiniz esprilere dönüyor. Biz buraya bir kısmını bırakıyoruz. Devamını okumanızı öneririz.

You name your babe Lilac Heaven
After your iPhone 11
"Crypto forever," scrеams your stupid boyfriend
Fuck you, Kevin

Lana Del Rey’in bize 6 ayda bir eşsiz müziğini hatırlatması hoş bir alışkanlık oldu. Norman Fucking Rockwell’in yolunda yürürken yeni bölgeler keşfeden şarkıcı, bu albümünde de en sevdiği yerlerde geziniyor. Yanına Jack Antonoff gibi süper bir yapımcıyı da alıyor. Kendine özgü melodi gramerini her albümde biraz daha geliştiren şarkıcı vazgeçilmez hüznünü de Beautiful’daki şu sözlerle içimize sindiriyor: “Size hüznün mutluluğa nasıl dönüştüğünü gösterebilirim… Maviyi güzel bir şeye dönüştürebilirim.”