Radiohead, 20 yıl önce yayınladığı çığır açan iki klasik albümünü, Kid A ve Amnesiac’ı aynı müzikal ifadede birleştiriyor.

Grubun en yeni çalışmasının ayrıntılarına dalmadan önce, 2000’lere dönelim. Milenyum zamanı Radiohead, müzisyen kimliğini sonsuza kadar değiştirecek iki albüm çıkardı: Kid A ve Amnesiac. 8 ay arayla yayınlanan bu iki albüm arasında her zaman bir abi kardeş ilişkisi oldu. Çünkü bu iki çalışma aynı zamanda, aynı provalarda kaydedildi. Bu iki albümle ekip, gitar tabanlı alternatif rocktan daha deneysel ve elektronik müziğe ani dönüşünü belirledi.

Öncesinde ise Radiohead, oldukça sancılı bir dönemden geçiyordu.

Grup üyeleri, OK Computer’ın uzun soluklu başarısı ve turnelerden sonra daha fazla ün kazanmaktan korkar bir durumdaydı. Thom Yorke bitkin düşmüş ve bazı zihinsel sağlık sorunlarıyla mücadele ediyordu. Jonny Greenwood ise synthesizerlarla ilgileniyor, klasik davul kalıplarından elektronik müzik parçaları koparıyor, bir ilham anı arıyordu.

Çünkü ekibin asıl derdi bir rock yıldızı olmamaktı. Radiohead’in müziği gitar üzerine kurulu olmamalıydı. Bu nedenle grup mutasyona uğramayı seçti. Geleneksel yöntemler, melodinin baskıladığı sunum şarkılardan çıkarıldı. Yerine elektronik şablonlar geldi. Standart rock enstrümanları hayalet oldu, hatta Kid A'de yer alan Morning Bell’de Greenwood, klavye benzeri sesler üretmek için telleri bozuk parayla kazıdı.

Kid A ve Amnesiac, rock dinleyicileri için grubun temel estetiğinden uzak, elektronik müzik kalabalığı içinse son teknoloji elektronik müzik çalışmalarıyla uyumlu göründü. En başta kimseyi memnun etmemiş görünen albüme eleştirmenler “eskiz, yarım kalmış” dese de bu iki albümün itibarı son 20 yılda fazlasıyla artacaktı.

Bu klasiklerin ortak paydası Kid A Mnesia’da ekibin iki stüdyo albümündeki B yüzü şarkılar, alternatif versiyonlar ve yayınlanmamış materyaller var. Biz direkt olarak 3. diske, “yarı hatırlanmış, yarı unutulmuş ve yayınlanmamış materyallerin” olduğu 12 şarkılık kısma dalıyoruz.

Follow Me Around, has Radiohead hayranlarının uzun süredir gerçekleşmesini beklediği bir efsane. Grubun 1998 tarihli belgeseli Meeting People Is Easy’de – Radiohead’in OK Computer sonrası gelen başarısıyla ekibin hızla büyüyen sancılarını anlatan bir film – çok kısa bir süre duyuldu. Karanlık bir akustik şarkı olan Follow Me Around, Kid A çağına giden bir köprü. Buram buram anksiyete kokuyor; Thom Yorke istemediği bir hayatla gelen gerilimleri, paranoyayı ve baskıyı anlatıyor.

Yepyeni If You Say The Word ise kasvetli ve How To Disappear Completely’nin uzaktan bir akrabası gibi. Bu iki şarkı haricinde, 3. disk iki albümdeki şarkıların farklı versiyonlarından bir karışım sunuyor. Like Spinnig Plates – ‘Why Us’ versiyonu, daha zengin bir ses, alternatif yüksek bir vokal yorumu ve Yorke’un karamsarlığını içeren ekstra bir dizeyle geliyor.

Fog – ‘Again Again’ versiyonunda ise hafif vals davulları dinliyoruz. Pulk/Pull karanlık ve ahenksiz ritimlerini bir dönemler içimizi parçalamış True Love Waits’in vokalleriyle harmanlıyor.

Kulağınızı kolay kolay terk etmeyecek Pyramid Strings, Yorke’un Suspiria’sında da olabilecek bir şarkı. How To Disappear Completely into Strings ile grup duygusal ve sinematik yanlarını gösteriyor. Jonny Greenwood’un son zamanlarında vaktinin büyük kısmını film müziği yapmakla geçirdiğini düşününce varlığına şaşırmayacağımız bir şarkı. 3 adet şiddetli bir elektronika olan Untitled ile Kid A Mnesia, umduğumuz gibi, eksiksiz bir albüm olarak karşımıza çıkıyor.

Kid A Mnesia, Radiohead'i daha iyi tanımamızı sağlayacak bir albüm. Aşina olduğumuz melankoliyi iliklerimize kadar hissederken aynı zamanda büyük bir grubun doğuşunun arkasındaki iki önemli kaydın hikayesini dinliyoruz.