17 şarkılık Unlimited Love, Red Hot Chili Peppers’ın 6 yıl aradan sonraki ilk kaydı. Grup tarihindeki iki kilit figürün geri dönüşüyle bizi oldukça heyecanlandıran albümün detaylarına dalalım!

“Amacımız müziğin içinde kaybolmak. Elimizden gelen en iyi albümü yapabilmek için hem topluca hem bireysel olarak binlerce saat harcadık, ince eleyip sık dokuduk ve birbirimizi tamamlamaya çalıştık.”

Red Hot Chili Peppers 12. çalışmasını bu sözlerle paylaştı. Unlimited Love’ın en çarpıcı özelliği, bizi iki eski dostla buluşturması: Gitarist John Frusciante ve yapımcı Rick Rubin. Rubin, 1992 çıkışlı Blood Sugar Sex Magik’ten 2011’deki I’m With You’ya kadar RHCP’nin her albümünün prodüktörlüğünü yaptı. Frusciante’nin ekipteki geçmişiyse bildiğiniz gibi biraz daha karmaşık ama o da son katkısını 2006’da, Stadium Arcadium’da sunmuştu. Bu iki ismin dönüşü elbette bir nostalji doğuracaktı.

O zaman yeri gelmişken John Frusciante’nin ekipteki gelgiti bol hikayesine kısa bir dönüş yapalım: 80’lerin sonlarına doğru RHCP’ye ilk katıldığında neredeyse ergendi Frusciante. Grubun funk çizgisinin daha hoş bir melodiye oturmasına yardım etti ve 1992’de, Blood Sugar Sex Magik’in turnesi sırasında RHCP’den ayrıldı. 1998’de geri döndüğünde bir müzisyen olarak en verimli dönemindeydi; yaratıcı soloları, katmanlı vokal armonileriyle grubun müzikalitesini her daim daha hırslı ve sanatsal bir çerçeveye soktu. Ekiple son kaydı ise Stadium Arcadium’du.

Unlimited Love’ın soundu, tamamen RHCP’den beklediğimiz gibi. Kendi özgün çizgisinde ilerliyor grup. Ekibin “Artık bize değil, size ait.” diyerek hayranlarına hediye ettiği grunge aromalı Black Summer’ı ilk sırada paylaşması akıllıcaydı. Frusciante’nin imzasını anında fark ettiğimiz bu şarkıyı Anthony Kiedis, İrlandalı bir korsan aksanı yaptığı zengin vokalleriyle şenlendirdi.

Bu albümde RHCP, müziğine dair yepyeni bir buluşla karşımıza çıkmıyor ama amaç da bu zaten. Unlimited Love, grubun neredeyse 40 yıllık külliyatının en iyi kısımlarının bir derlemesi. Buna kılavuzluk eden isimse elbette Rick Rubin. Rubin, RHCP’nin orijinine dayanmış şarkılarla dolu uzun ama sağlam bir listeyi ince eleyip sık dokudu: 2021’de kaydedilmeye başlanan albüm için 100 şarkı arasından bir seçim yapıldı, bu sayı ilk 50 küsur şarkıya sonrasındaysa 17’ye indirildi.

Caz ve funk birleşimi Aquatic Mouth Dance, RHCP’nin şanlı funk-rap geçmişine bir övgüyken, Veronica ve albümün en iyilerinden She’s a Lover tatlı aptal aşık hissiyatı uyandırarak bizi Californication ve By The Way zamanlarına götürüyor. 17 şarkı boyunca ekibe has her özelliği duyuyoruz: Flea’nın karmaşık, patlayan bas gitarı, Chad Smith’in doruk noktasına ulaşan ritimleri ve Kiedis’in esprili, bazen anlamsız tekerlemeleri. The Great Apes’te Kiedis söz konusu “Great Apes” yani insansı büyük maymunların özgür kalması için yalvarıyor.

Gelelim Frusciante’nin yararlarına: On yıl boyunca elektronik deneysel işler yaptıktan sonra, onu yine rock müzik adına gitar çalarken dinlediğimize memnun olduk. The Great Apes ve nakaratını sadece kendi söylediği The Heavy Wing’deki eşsiz gitar soloları, Not The One’da neredeyse flüt tınısına dönüşüyor. “Bunu nasıl yaptı?” sorusu da bu şarkılar boyunca kafamızda dönüp duruyor.

When I’m with you, I feel like myself. kapanış şarkısı Tangelo’nun açılış sözleri. Size klişe bir romantik dize gibi gelse de bizce Kiedis bu sözü grup arkadaşlarına söylüyor.

Unlimited Love, son dönemlerde albüm çıkarmış başarılı rock gruplarıyla aynı amacı taşıyor: Kendi kendini başarısız bir şekilde taklit etmeden hayranların nostalji ihtiyacını gidermek. Mirası zaten çoktan güvence altında olan RHCP’den eğlenceli ve yumuşak bir alt-rock kaydı dinlemek biz hayranlara yeter de artar bile.