Bir süredir müzik dışı uğraşlarıyla gündeme gelen Moby, yakın zamanda yeni albümü All Visible Objects'i piyasaya sundu. Son günlerde adını genelde aktivistliğiyle öne çıkaran sanatçının albümüne yakından bakalım.

2018’den beri yeni albüm çıkarmamış Moby, geçtiğimiz yıl kendi anılarını paylaştığı Then It Fell Apart isimli kitabını yayınladı. Kitabında ünlüler dünyasını tüm gerçekliğiyle ve en rahatsız edici detaylarıyla anlatan Richard Melville Hall, kitapta yer alan anılarıyla tepki çekti ve o sıralarda basında adı sıkça anıldı. Bütün bunlardan yorulan Moby, ''biraz uzaklaşacağını'' söyleyerek albümünü tamamlamaya döndü.

Her daim bir aktivist olarak çalışmalar yapan Moby en son boynuna yaptırdığı "Vegan For Life" ve kollarındaki devasa "Animal Rights" dövmeleriyle gündeme geldi. Hall, inançlarını en basit şekilde ifade etmek istiyordu. Bunları da en etkili şekilde çalışmalarıyla aktarabileceğinin farkındaydı. All Visible Objects’ten paylaştığı ilk teklisi Power Is Taken ile sanatçı karşı geldiği şeylere olan hırsını ve öfkesini albümünde yansıtacağının sinyalini verdi. Dead Kennedys’in bateristi D.H. Peligro’nun vokali olduğu şarkıda geçen Power is not shared/Power is taken sözlerinden de şarkının bir başkaldırı şarkısı olduğu anlaşılıyordu. Burada, arka planda siren seslerini duyarken Moby'den dinlemeye alışık olduğumuz disko kökenli sesleri de dinliyoruz. Albüme hakim olan sakin piyano seslerinin öne çıktığı şarkıların ilk örneği diğer tekli Too Much Change. Vokali olduğu diğer üç şarkının yanında Apollo Jane’in sesini neredeyse on dakika boyunca Too Much Change’de de dinliyoruz.

Albümü dinlemeye başladığımızda bizi selamlayan Morningside, neşeli, tekrar eden bağırış ve davul sesleriyle biraz hipnotik bir şarkı ve sonraki durağımız My Only Love’ın piyanolu girişini inşa ederek bitiyor. My Only Love, Roxy Music’in aynı isimli şarkısının bazı orijinal enstrüman sesleriyle daha yumuşak bir biçimde yorumlanması. Buraya kadar albümde belirli bir mesaj ya da temayı takip edemiyoruz. Bu albümünde genellikle birlikte çalıştığı vokalleri öne çıkaran Moby, kendi sesini ise fısıltı ve elektronikleşmiş halde yalnızca iki şarkıda kullanıyor. Bunlardan biri One Last Time, sözleriyle biraz belirsiz ve hüzünlü bir şarkı, diğeri ise Forever. Daha ince elektronik seslerle dinleyeni rüyada hissettiren Forever, Moby’nin eski şarkılarından biriyle de aynı ismi taşıyor. Albüm boyunca bas ve davul sesleriyle akıp giden piyano ve vokaller, 90'lardan beri severek dinlediğimiz Moby'yi tekrardan hatırlatıyor. Sanatçının müzik tarzına aşina olan dinleyiciler, ritimleri dinlerken melodilerin gittiği yeri tahmin bile edebilir.

All Visible Objects’in geliri, tıpkı Moby’nin son yıllarda çıkardığı diğer albümlerinde olduğu gibi hayır kurumlarına bağışlanacak. Hayvan ve insan hakları üzerine yoğunlaşan ve varını yoğunu bu yönde harcayan Hall, çok yakın zamanda Little Pine isimli vegan restoranını pandemi nedeniyle kapattı. Dünyayı değiştirme arzusunu her zaman içinde taşımış sanatçı, Little Pine'ın kapanmasıyla kendini bu hedefe uzak hissetmiş olabilir. Belki de Moby, şarkılarında bulanık duygulara odaklanmak yerine bu arzusunu daha net ifade etmeye yönelebilirdi. Albümün geneline baktığımızda Moby’nin birkaç şarkı dışında takım çantasındaki müzik numaralarını yeniden kullandığını fark edebiliriz. Son hit şarkısını 20 yıl önce çıkarmış sanatçının bu albümü herhangi bir Moby albümü gibi, arada geçen yıllarda bir şey değişmemiş gibi gözüküyor.